Sunday, March 24, 2013
Epiko 51: "Wala Ba Kayong Mga Paa?"
Sa mga sandaling ito, ako'y nahaharap sa isang matinding pagsubok.
Kamakailan sa 2013 Gawad Kalinga Bayani Challenge, nagkaroon ako ng isang matinding pangyayari - natapilok ako at hindi ko maigalaw ang aking kanang paa dahil sa larong "Agawang-Buko." Nahirapan ako sa paglalakad pauwi at lalong lumala ito kinabukasan... tuluyan akong hindi nakalakad ng ayos.
Sa loob ng bahay, ang bawat kilos ko papunta sa kusina, banyo o sala ay isang malaking dagok. Ang hirap maglakad. Habang nararanasan ko ito, napagtanto ko sa aking sarili ang mga panahong nagdaan sa buhay ko. Maraming lugar, karanasan at aral sa buhay ang tila ginamitan ko ng mga paa. Ngunit hindi ko naisip ang importansya ng aking mga paa na kung saan nagdala sa akin kung saan naroon ako ngayon.
Sa buhay natin, mahalaga ang may katuwang tayo sa buhay na kung saan aalala sa atin sa mga pinagdaanan nating problema o pagsubok. Ngunit hindi natin ito lubos maiitindihan kung hindi natin mararanasan ang mag-isa at nakalugmok sa kadiliman na ating nararanasan. Tulad ng mga paa, hindi tayo makakalakad at makakarating sa ating paroroonan. Ito ang katotohanang dapat nating pahalagahan.
Kung anuman ang mayroon tayo, ito ay dahil sa tulong ng mga taong kasama natin na nagging suporta at katuwang sa lahat ng bagay. May mga bagay tayo sa mundo na hindi pa natin lubos na naiintindihan sapagkat walang tao ang magtuturo sa atin kung ano ang kahalagahan nito at aakayin tayo sa gitna ng lahat ng dahilan kung bakit tayo nabubuhay. Ang ating pamilya, kaibigan, iniibig at higit sa sa lahat, ang Diyos ang siyang umaagapay sa atin. Doon mo mauunawaan at mapapagtanto na masarap mabuhay.
Mahirap maglakad ng pilay ang isang paa. Ngunit mas mahirap lumakad kung hindi mo alam ang iyong patutunguhan. Tulad ko, naisip ko na sa mga sandaling bumabagsak at nasusugatan, pilit akong tumatayo at tumutungo sa lugar na kung saan ako pupunta sapagkat nauunawaan ko na kung bakit ko kailangan magpatuloy sa buhay. Dapat tayong matutuong bumangon at lumaban sa buhay dahil malupit at mapanghusga ito sa mga katulad natin na mahina dahil mayroon aagapay at susuporta sa atin.
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
No comments:
Post a Comment