Epiko 41: "Pag-asa"

Pag-asa…

Ano ba ang kahalagahan nito sa buhay ng tao?

Marahil naranasan mo nang bumagsak sa isang pagsusulit o di kaya ay matalo sa isang kumpetisyon. Maaaring may isang tao na mahalaga sa buhay mo ang nawala o kaya naman ay nagkaroon ka ng matinding krisis sa iyong buhay na halos ikabaliw o ikasira ng buhay mo at sa mga taong nakapaligid sa iyo. Malamang naitanong mo sa iyong sarili kung bakit mo nararanasan ang simple o kumplikadong sitwasyon sa buhay mo. Minasn siguro sa buhay mo ay naranasan mong maging desperado dahil nakalugmok ka sa problemang kinatatayuan mo.

Ang pagpasok ng taong 2012 para sa akin ay hindi nagging madali para sa akin. Mahirap magsimula sa sitwasyong nawala ang lahat sa buhay mo… propesyon, pag-ibig, dangal, pamilya at alaala na mayroon ako ay nawala na parang bula . Ngunit dahil ang buhay ay isang malaking dagat, kailangan mong sumabay sa agos ng buhay. Hindi ko hinayaang malugmok ako sa kadiliman na kinasadlakan ko noong isang taon. Sa paglipas ng mga araw, lingo at buwan na kung saan pinipilit kong kumawala sa isang bangungot ay nagkaroon ako ng lakas ng loob mula sa aking mga magulang, kamag-anak, kaibigan at minamahal upang makapagsimulang muli. Sa madaling salita, hindi ako nawalan ng pag-asa sa buhay.

Hanggang sa dumating ang bagong landas na aking tinatahak sa kasalukuyan. Nagpakalayo-layo pang hanapin ang mga bagay na kukumpleto sa aking pagkatao gayundin ay ituloy ang aking pangarap at magsikap sa aking piniling desisyon sa buhay. Kahit na maraming pagsubok akong hinarap upang malagpasan ito, naniniwala ako na may liwanag ng pag-asa akong makikita sa dulo nito.

At hindi ako nagkamali.

Kapiling ang bagong pamilya, trabaho at taong muling nagpatibok ng puso ko, nagging malakas ako upang unti-unting kumawala sa bangungot na patuloy na gumagambala sa akin, Sila ang nagsilbing pag-asa ko sa kabila ng aking madilim na nakaraan. Muli, nagkaroon ng bagong liwanag at ligaya sa aking buhay. Unti-unting nawala ang pangamba at takot sa puso ko dahil pinawi ito ng mga bago at magagandang alaala mula sa kanila. Tulad ng isang himala, ito’y hindi ko maipaliwanag.

Napagtanto ko na may isang bagay ang bumalik sa akin na inakala ko na nakasama ng aking nakaraang pilit kong kinakalimutan… ang magbigay pa-asa sa mga taong nasa kadiliman. Bilang isang guro ng makabagong henerayon, tungkulin ko ang magbigay ng pag-asa sa mga taong naligaw ng landas. Sa tulong ng Diyos, alam ko na papatnubayan Niya ako kasama ang mga taong mahahalaga sa akin. Hindi ko na hahayaan na kunin uli ng pagkakataon ang magandang biyaya na ipinagkaloob sa akin.

Ang taon na ito, na sinasabi ng nakakaramai na “Taong ng Pagkagunaw” (ito ay ayon sa Mayan Calendar na hindi ko naman pinaniwalaan) ay nagsilbing bagong simula para akin. May kasabihan nga na “Sa bawat katapusan ay may panibagong simula.” Ang taon na ito ay nagsilbing paalala sa akin na may pag-asa ang bawat isa na nagkaroon ng hindi magandang karanasan. Pag-asa sa pamilyang nagkaroon ng matinding pagsubok na muling makabangon; Pag-asa sa propesyon na ipagpatuloy dahil sa pangarap at pagsisikap nitong taglay; Pag-asa na maibalik ang dangal bilang isang tao na kinuha ng masalimuot at bulok na sistema; Ngunit higit sa lahat, pag-asa na muling magmahal at mahalin ng isang taong tunay na nagmamalasakit at nagbibigay ng panibagong pag-asa upang mabuhay.

Manigong bagong taon sa inyong lahat. Nawa’y tulad ko, patuloy na manalig sa pag-asang gustong makamit sa susunod na taon.