Epiko 46: "Ang Bababeng Hindi Naniniwala Sa Valentine's Day"

Hindi ko pa din makalimutan ang araw na ‘yun.

Tatlong taon na ang nakakalipas, Valentine’s Day noon. Tapos na ang klase ko ng mga oras na iyon. Hindi ko alam pero sa tuwing nakakasalubong ako nang dalawang magkasintahan ay naiisip ko na pinagpala ang araw na ito. Ang okasyon na ito ay nagpapaalaala sa atin ng kahalagahan ng pag-ibig sa bawat isa sa atin. Dahil dito, nagiging masaya, at mahalaga ang araw na ito.

Sa aking pagmumuni-muni, isang mensahe sa aking celphone ang natanggap ko – mula sa isang babae na nakalaimutan ko na “hindi” naniniwala sa espesyal na okasyon na ito.

Eksakto na wala kaming pasok dalawa, tinanong ko siya na kung pwede ko  siyang dalawin sa bahay nila. Pumayag naman siya. Nang nasa kanila na ako, naisip ko na yakagin siyang lumabas at maglakad-lakad.

Sa aming paglalalakad, tinanong ko siya kung naniniwala siya sa Valentine’s Day. Sabi niya, hindi naman pinaniniwalaan ng kanilang relihiyon ang ganitong klaseng okasyon. Medyo nalungkot ako sa sinabi niya. Pero naging isang hamon ito sa akin na kung paano ko ipapadama sa kanya ang kahalagahan ng araw na ito.

Gumala kami. Kumain, naglakad-lakad sa tyangge at nagkwentuhan. Ginawa kong masaya ang bawat sandali na magkasama sa kami. Hinayaan kong lumipas ang bawat oras na makasama siya at gumawa ng isang di makakalimutang alaala na umukit sa aming puso. Sa pagkakataon na ‘yon, pinaranas ko sa kanya ang kahalagahan ng Valentine’s Day. Doon niya napagtanto na isa itong mahalagang pagdiriwang sa dalawang taong namamahalan at kung paano ipadarama ang pagmamahal ng isang tao na di naniniwala sa araw ng mga puso. Niregaluhan ko siya ng bracelet, tanda ng aming samahan. Sinabi iko sa kanya ang dahilan kung bakit mahalaga ang February 14 sa nakakarami sa atin

Nang pauwi na kami, naisip ko na ito ang pinakamasayang Valentine’s Day ko sa piling ng isang taong hindi naniniwala dito. Ang maipadama sa kanya ang kahalagahan ng araw na ito ay hindi matatawaran ng chocolates, bulaklak at mamahaling regalo. Ang mga sandali na kasama ko siya isang alaala na di ko na malilimutan. Kahit na malayo na siya at hindi na kami nagkikita, alam ko sa sarili ko na may nagawa ako - ang maipadama ko sa kanya ang tunay na diwa ng Valentine's Day.

Ang pag-ibig, tulad ng sinabi ni San Valentino ay pagbabahagi ng kabutihan at katapatan ng kalooban. Walang taong hindi nakadama ng pag-ibig. Tayong lahat ay minamahal at nagmamahat ng kapamilya. Ngunit higit sa lahat, ang Diyos ang nag-iisang nakakaunawa sa atin kapag tinalikuran na nila tayo.

Happy Valentine's Day sa ating lahat. Maging maligaya nawa kayo sa piling ng mga nagmamahal, minamahal at mamahalin niyo.